آمد محضر آیت الله حق شناس رحمه الله علیه، ناراحت و سراسیمه که: حاج آقا چله معروف حاجتروایی زیارت عاشورا را خواندم اما حاجتم روا نشد. آیت الله حق شناس که چشم برزخی اش زبانزد خاص و عام بود و باطن آدمها را می شناخت، بغضش ترکید و گفت:« حاجتت به مرز اجابت رسیده بود، فلان گناه را که مرتکب شدی، قصه عوض شد.«
گناه. گناه. گناه. این لعنتی حال دلمان را خراب می کند، نعمت مان را منهدم می گرداند، قلب امام زمان مان را می شکند، حاجتروا شدن مان را به تاخیر می اندازد و مسیر خوشبختی مان را مسدود می کند.
امان از ما. محبت دنیا چه بر سرمان آورده؟ دلهایمان چقدر زنگار گرفته است که نسبت به غیبت امام زمان مان بی اعتناییم؟
گناهانمان قلب مقدس امام زمان را می شکند و ما هنوز از خجالت نمرده ایم.
با همه این ها، با همه ی این بی مهری های ما نسبت به حضرت ولی عصر ارواحنافداه، آن بزرگوار هرشب در قنوت نماز شب هایش برایمان دعا می کند. اصلا آقای غریبمان هر جا که می روند، از کربلا گرفته تا مشهد و مدینه و نجف و سامرا و. ابتدا برای شیعیانش دعا می کند.
ایشان به یاد ما هستند و ما.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِین بِوِلاَیَةِ
سلطان اولیاء، سخن گذار منبر سلونی، سرور مطلبی، ابن عم نبی، مهر برج إنّما،
شهسوار لافتی، عروة الوثقی، کلمة الحسنی، سید الاوصیاء، عماد الاصفیاء، رکن الاولیاء،
آیة الله العظمی، خیر المومنین،
امام المتقین، اول العابدین، ازهد ااهدین، زین الموحدین، یعسوب الدین، حبل الله المتین، لنگر آسمان و زمین، غیاث المستغیثین،
امان الخایفین، امیر العوالم، نباء العظیم، صراط المستقیم،
قرآن الکریم، سرالاسرار، نورالانوار، امام الاطهار، ولی الجبار، معدن الاسرار، شهاب الثاقب، وجه الله،
عین
الله، سیف
الله ، روح الله، باب الله، نور الله، عبدالله،
اسدالله الغالب، غالب کل غالب، مظهر
العجایب
آقاجانـــــم علــی بن ابـی طالب (صلوات الله و سلامه
علیه)
همتای علی نخواهد آمد و الله
صد بار اگر کعبه ترک بردارد
مهدی جان!
ای کاش لااقل ما ذره ای از غربت تو را درک می کردیم و با گناهان پیدا و پنهانمان، نمک به زخم های دلت نمی پاشیدیم. انگار غافلیم از اینکه در هر نقطه عالم که باشیم از نگاه زهرایی تان پنهان نیستیم و با هر گناهی که مرتکب می شویم قلب شما را به درد می آوریم.
آقا جان!
کاش بیشتر از اینکه به فکر خورد و خوراک و پوشاک شب عید بودیم، کمی با خود تامل می کردیم که امسال بی ظهور شما گذشت و این ما بودیم که با گناهانمان مانع آمدنتان شدیم. ای کاش بفهمیم وقتی ما برای شما دعای فرج می خوانیم شما هم برای حاجتروایی ما دعا می کنید.
ای کاش سال به پایان نرسیده، شما از راه برسید آقاجان.
بهار حقیقی، امام زمان(عج) است. به جای آن که مشتاق آمدن بهار زود گذر طبیعت باشیم، بهار حقیقی عالم هستی را طلب کنیم. لحظه تحویل سال همه باهم دعای فرج امام عصر ارواحنافداه را زمزمه می کنیم. بی شک آن بزرگوار برای دعاکننده اش دعا می کند و چه زیباست دعای مستجاب امام زمان(عج) در آغاز سال جدید، توشه ی یک ساله مان باشد.
اللهم عجل لولیک الفرج
در زمان جنگ جهانی اول، هجوم دولت های روس و انگلیس به ایران اوج گرفته بود و آیت الله نائینی بسیار نگران و پریشان که وضع شیعیان به کجا می رسد. در همین موقعیت شبی به امام عصر ارواحنا فداه متوسل شده و در حال توسل و گریه و ناراحتی به خواب می روند.
در عالم رویا می بیند: دیواری به شکل نقشه ایران ترک برداشته و در حال افتادن است. در زیر این دیوار یک عده زن و بچه نشسته اند و نزدیک است دیوار بر سر اینها خراب شود. مرحوم نائینی رحمة الله علیه وقتی این صحنه را می بیند به قدری ناراحت می شود که فریاد می زند و می گوید: خدایا این وضع به کجا خواهد انجامید؟ در این حال می بیند که حضرت ولی عصر (عج) تشریف آوردند و انگشت مبارکشان را به طرف دیواری که خم شده و در حال افتادن بود گرفتند و آن را بلند کردند و مجدد سر جایش قرار دادند و بعد فرمودند:« اینجا شیعه خانه ماست، می شکند، خم می شود، خطر هست، ولی ما نمی گذاریم سقوط کند ما نگهش می داریم.»
استاد اخلاق آیت الله قرهی:
جوانان عزیز دارم به شما نسخه می دهم، می خواهید که از گناه بدتان بیاید؟ تا می توانید یاد امام زمان (عج) باشید، آرام آرام از گناه بدتان می آید و حالتان عوض می شود. معلوم است انسان از چیزی که بدش می آید اصلاً سمتش نمی رود. شب ها وقت خواب، با آقا صحبت کنید. بعد از هر نماز یک فاتحه برای مادر امام زمان(عج) بخوانید. نماز باید قبول شود و تا امضای آقا امام زمان (عج) نباشد، قبول نمی شود. در هر عملمان باید امضای آقا باشد. امام زمان (عج) را که داشته باشی، همه چیز داری! عالم، برای امام زمان(عج) است.
سلام آقا جان.!
می دانم که دیر کردیم. می دانم که هنوزم که هنوز است، در انتظار آمدن مان صبر می کنی.! می دانم که با این همه انتظار و انتظار کردن مان، هنوز هم الفبای انتظار را نیاموخته ایم.!
مولاجان.!
سال هاست کنارمان بوده ای! سال هاست که در کوچه ها و خیابان هایمان، از کنارمان به آرامی گذشته ای. سال هاست برایمان دعا می کنی و واسطه ی فیض ما با آسمانی.!
یا صاحب امان.
اما ما زمینیان، با صاحب و امام مان چه کردیم!؟ آیا این ما نبودیم که با گناهان مان، شما را آزردیم و هر چه بیشتر بر دوران غیبت تان افزودیم.!؟
یا بقیه الله.
ما همان هایی هستیم که امان خویش را گم کردیم، اما حقیقتا به جستجویش بر نخاستیم.! ما همان هایی هستیم که در سایۀ نام شما، روزگار گذراندیم، اما قدمی برای زدودن نقاب غیبت از روی دلنشین شما بر نداشتیم. اصلا می دانم که حرف هایمان ادعایی بیش نبوده است. اما. آقاجان با همۀ نبودن ها و ادعاهایمان.! با همه بی مهری ها و ظلم هایی که در حق شما روا داشتیم.! باز هم بر ما گران است که شما را ببینیم اما شما را نشناسیم.! بر ما گران است که صدای همگان را بشنویم، اما صدای دلنشین شما را نشنویم.!
مهدی جان.!
بر ما گران است که الطاف شما را به عینه در زمین ببینیم، ولی دشمن بر ما طعنه زند و حقایق بودن تان را انکار کند.
بر ما بتاب ای خورشید امامت.
ـ زیاد شدن نعمت
ـ رنجش و وحشت شیطان
ـ نجات از فتنه های آخر امان و ایمنی از دام های شیطان
ـ مستجاب شدن دعا
ـ دفع بلا و وسعت روزی
ـ بازگشت به دنیا در زمان ظهور
ـ اشراق نور امام علیه السلام در دل دعا کننده
ـ ایمنی از عقوبتهای اخروی
ـ بشارت و مدارای قابض الارواح هنگام مرگ
ـ مشمول دعای رسول خدا (ص) و امیرالمؤمنین علی (ع) می شود
(مکیال المکارم،ج1، ص204- 270)
التماس دعای فرج از همه شما عزیزان
#دعا برای ظهور
ادامه دارد.
در کتاب «غیبت» از شیخ جلیل فضل بن شاذان به دو سند آمده است که عبدالله بن عباس گفت: رسول خدا (ع) فرمودند: «وقتی به معراج رفتم وآسمانها را سیر کردم به سدرة المنتهی رسیدم، از جانب خداوند ندا آمد که: «ای محمّد!» گفتم: «لبّیک؛ لبّیک ای پروردگار من»
خداوند عالم فرمود: «ما هیچ پیغمبری را بر اهل دنیا نفرستادیم تا روزهای زندگی ونعمت او پایان یابد مگر آنکه دعوت خود را به انجام برساند وبرای هدایت مردم پس از خود وصیّ وجانشینی را قرار دهد تا از دین او نگهبانی کند وما علی بن اب طالب (ع) را جانشین تو و امام امّت تو قرار داده وپس از او حسن وحسین و علیّ بن الحسین ومحمّد بن علی وجعفر بن محمّد وموسی بن جعفر وعلیّ بن موسی ومحمّد بن علی وعلیّ بن محمّد وحسن بن علی وحجّة بن الحسن(ع) قرار دادیم؛ حال ای محمّد! سرت را بالا کن.» چون سرم را بالا کردم، نورهای علی وحسن وحسین ونُه تن از فرزندان حسین را دیدم وحجّت (حضرت مهدی(ع)) را در میان آنها دیدم که همچون ستاره ای می درخشید.
به نقل از کتاب شگفتی ها و عجایب دنیا در بعد از ظهور امام زمان(عج)
سید بن طاووس (رحمة الله علیه) می فرماید: سحرگاهی در سرداب مقدس(سرداب غیبت امام عصر علیه السلام در سامرا) بودم، ناگاه صدای مولایم حضرت ولی عصر ارواحنافداه را شنیدم که برای شیعیان خود دعا می کردند و عرضه می داشتند: «اللهم ان شیعتنا خلقت من شعاع انوارنا و بقیة طینتنا و قد فعلوا ذنوبا کثیرة اتکالا علی حبنا وولایتنا فان کانت ذنوبهم بینک وبینهم فاصفح عنهم فقد رضینا و ما کان منها فیما بینهم فاصلح بینهم و قاص بها عن خمسنا و ادخلهم الجنة فزحزحهم عن النار و لا تجمع بینهم و بین اعدائنا فی سخطک.»
ترجمه دعا این است:
خدایا شیعیان ما را از شعاع نور ما و بقیه طینت ما خلق کرده ای، آنها گناهان زیادی با اتکاء بر محبت به ما و ولایت ما، کرده اند، اگر گناهان آنها گناهی است که در ارتباط با تو است، از آنها بگذر که ما را راضی کرده ای و آنچه از گناهان آنها، در ارتباط با خودشان هست، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حق ما است، به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و آنها را با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما.
برکات حضرت ولی عصر (عج) حکایات عبقری حسان صص297-296
از نظر امام زمان(عجل الله نعالی فرجه الشریف) بهترین عمل در ماه مبارک رمضان چیست؟
در زمان غیبت صغری اهل ری نامه ای نوشتند و به شیخ صدوق پدر داده اند و در آن، این دو سوال را از محضر مبارک امام عصر ارواحنافداه پرسیدند، شیخ صدوق نامه را گرفت و به بغداد رفت و توسط یکی از نواب اربعه خدمت امام زمان(عج) نامه را تقدیم کرد و جواب گرفت. آن حضرت در جواب نامه فرمودند:
«بهترین عمل در ماه رمضان فراگرفتن مسائل شرعی و آگاهی دینی و بهترین حاجت، طلب عاقبت به خیری از خداوند است»
اگر بدانید امام زمان ارواحنافداه چقدر مشتاق هستند که بین شما باشند! وقتی شما چه با توجه و چه بی توجه در خانه ات نشسته ای و به یاد امام زمان ارواحنافداه می افتی،امام زمان ارواحنافداه به یادت می افتد.
یعنی آقا خواسته و یادت بوده، تو هم قلبت متوجه شده و یک دفعه به آن مغناطیس بزرگ کشیده شده که همه عالم را جذب کرده است. قلبت یک دفعه به یاد امام زمان ارواحنافداه می افتد. می گویی: آقاجان! می فرماید: جانم! (حالا تو نمی شنوی و گوش تو به خاطر گناه سنگین است و عیب دارد.)
استاد اخلاق حاج آقا زعفری زاده
یادمان باشد اگر تنگی دل غوغا کرد
مهدی فاطمه تنهاست، از او یاد کنیم
حتما شنیده اید که آنقدر عظیم است سوره مبارکه توحید که ثواب خواندن سه مرتبه آن، برابر است با ختم تمام سوره های قرآن کریم. مقید باش بعد از نماز های پنج گانه ات حتما سوره توحید را بخوانی و هدیه بدهی به امام زمانت. که البته آن بزرگوار، بدهکارت نخواهد ماند و تو را به واسطه این ختم قرآن های روزانه ات دعای مخصوص می کند و نور و برکت تمام زندگی ات را در آغوش می گیرد.
شوخی نبود که، شب عروسی بود. همان شبی که هزار شب نمی شود. همان شبی که همه به هم محرمند. همان شبی که وقتی عروس بله می گوید، به تمامی مردان داخل تالار محرم میشود! همان شبی که فراموش می شود عالم محضر خداست. آهان یادم آمد! این تالار محضر خدا نیست، تا می توانید معصیت کنید!
همه و همه آمدند. اما ای کاش امام زمانمان هم می آمد، حق پدری دارد بر ما.! مگر می شود او نباشد؟! عروس برایش کارت دعوت نفرستاده بود، اما آقا آمده بود. به تالار که رسید سر در تالار نوشته بودند: ورود امام زمان ممنوع!!! دورترها ایستاد و گفت: دخترم عروسی ات مبارک ولی. ای کاش کاری می کردی تا من هم می توانستم بیایم. مگر می شود شب عروسی دختر، پدر نیاید؟! من آمدم اما. گوشه ای نشست و برای خوشبختی دخترش دعا کرد.
*****
مولا جان! چه ظالمانه یادمان می رود که هستی!
ما که روزی مان را از سفره تو می بریم و می خوریم، اما با شیطان می پریم و می گردیم.
می دانم گناه هم که می کنیم، باز دلت نمی آید نیمه شب در نماز دعای مان نکنی. هر چه باشد شما رحمت واسعه ی حق هستید.
یکی از شیفتگان حضرت ولی عصر ارواحنافداه که در عالم کشف و شهود خدمت ایشان مشرف شده، ایشان را بسیار غمگین می بیند. از حال آن بزرگوار سوال می کند. حضرت می فرمایند: دلم خون است. دلم خون است.
آری دلش خون است، از ظلمها و ستم ها، از گناهان دوستانش، از
بی وفایی یارانش
آری مولای ما در غربتی عجیب با گناهان ما می
سوزد و می سازد و اشک می ریزد و هیچ گاه به دوستان بی وفایش نفرین نکرده است و
نخواهد کرد چرا که او مظهر احسان الهی است. بیایید کمی با خودمان رو راست باشیم.
از شما و خودم می پرسم. برای آقایمان چه کار کرده ایم؟
حقیقت این است که اگر ما او را می خواستیم می آمد. ولی ما او را رها کردیم و پی کار های خویش رفته ایم. خوب بنگرید در جامعه ای که منسوب به مولای زمین و آسمان، حضرت مهدی(عج)، است در رسانه هایش تبلیغ برای تنقلات و زوائد زندگی خیلی بیشتر از تبلیغ برای آن امام عزیز و مهربان است. آیا این ننگ نیست؟
واقعا جای تاسف است که مردم و مسئولان ما از صاحب اصلی این نظام مقدس و این انقلاب اسلامی، همان آقایی که از حتی بسیار قبل تر از شروع انقلاب، بنیان گذار این انقلاب را مدد و تایید نمود و در تمام بحرانهای بعد از انقلاب او را یاری نمود. همان مولایی که در طول هشت سال دفاع مقدس مستقیم و غیر مستقیم به رزمندگان مان کمک و مساعدت نمود. همان آقایی که هم اکنون نیز بزرگترین و قدرتمند ترین حامی و پیشتیبان ملت مظلوم ایران و همه مسلمانان و مقام معظم رهبری است.
آیا بی انصافی نیست از این آقای غریب و مظلوم عالم، که هرچه داریم به برکت وجود مقدس و نازنین این بزرگوار است غافل باشیم؟ به خدا قسم بی انصافی است که در این عالم، دل به هر بی سو پایی ببندیم و به یاد هر فاسد و فاسقی باشیم ولی امام مهربان مان را که لحظه ای از یاد شیعیان و محبانش غافل نیست، فراموش نمائیم.
مع الاسف با اینکه ما از یاد آن حضرت غافلیم، اما ایشان خیلی مهربان و رئوف است. هر چه باشد پسر علی(ع) و فاطمه(س) است. او به بدی ما نظر نمی کند و دست به دعا برداشته و برای همه ما دعا می کند. حضرت حجت(عج) وقتی گنهکاری ما را می بیند، برای هدایت ما اشک می ریزد و از غفلتمان خون دل می خورد. بگذریم.
اگر گره یا مشکلی در زندگی ات داری؛ اگر بیماری و یا کسالتی داری و یا مریضی در خانواده ات داری؛ اگر از همه دنیا خسته شده ای؛ از او یاد کن. با او درد و دل کن. بی گمان دعای مستجاب ایشان شامل حالت خواهد شد.
ولی جان مولا(ع) هر که هستی مرد باش! و به سمت او بازگرد. او منتظر ماست.
من الغریب الی الحبیب.
وای از عاشقی که این ندا از امام غریبش به گوشش برسد و آرام و قرار بگیرد.
حسین جان!
به کجا رسید غربتت در میان این مردمان کوفی، که این گونه ناله غربت سردادی!!!
شیعه بمیرد که تو این همه تنها شدی حسین.
خوش به حال حبیب که با شنیدن این کلامِ غریبی تو، هزار باره در راهت جان داد.
و وای بر ما که نالة من الغریبِ مولای زمانمان را حتی نمی شنویم.
برو گریه کن.
التماس کن از خدا.
بگو نمی تونم از موقعیت گناه فرار کنم. فقط زار بزن، گریه کن و ازش بخواه.
اونقدر این خدا کریمه که موقعیت گناهو فراری میده.
تو فقط میون گریه هات بگو:
دیگه نا ندارم بلندشم
بگو میخوام گناه نکنم ها ولی زورم نمیرسه.
معجزه میکنه برات.
فقط شرطش شکستن دله. خیلی گریه کن.
*************************************************************
و یا از امام زمانمون کمک بخوایم.
میگه به آقای بهجت گفتم: نفسم خیلی اذیتم میکنه.
گفت: شکایتش رو به امام زمانت کن.
امام عصر(عج) در پاسخ به سوال مرحوم آیت الله مرعشی نجفی که پرسیدند:
مولا جان! آیا بد نیست با وجود امام معصوم به علمدار کربلا قمر بنی هاشم(ع) متوسل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم؟
حضرت حجت اواحنافداه فرمودند: نه تنها بد نیست و ناراحت نمی شوم بلکه شما را راهنمایی می کنم که چون خواستی از حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام حاجت بخواهی این چنین بگو: یا ابا الغوث ادرکنی
کتاب توجهات حضرت ولی عصر- صفحه 160
دخیلک یا ابوفاضل. اللهم عجل لولیک الفرج بحق مولانا ابوالفضل العباس.
آیت الله صدیقی در مراسم احیای شب قدر در هیأت رزمندگان غرب تهران با ذکر خصوصیاتی ویژه از مقام معظم رهبری به ذکر خاطره ای از دیدارشان با مرحوم آیت الله العظمی بهجت(ره) پرداخت.
آیت الله صدیقی:
آقای بهجت به خود بنده عرضه داشتند که در دیداری که با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف داشتم از
ایشان راجع به آقای ای سوال کردم و
حضرت ولی عصر ارواحنافداه پاسخ دادند: "
آقای ای از ماست."
مرحوم علامه مجلسی نقل می کند: فردی به نام ابوالوفای شیرازی در زمان حکومت ابی علی الیاس زندانی و تهدید به قتل شد. ایشان متوسل به حضرات اهل بیت(ع) می شود. شب در عالم رویا، پیامبر اکرم(ص) را زیارت می کند. حضرت به او (ابوالوفای شیرازی) می گویند: اگر کارد به استخوان رسیده و شمشیر به گردنت رسید، فرزندم مهدی(عج) را صدا بزن و بگو: یا صاحب اَّمان انا مُستَغیث بک. الغوث ادرکنی ( مهدی جان؛ من به تو پناهنده شدم. به فریادم برس؛ یا غوث حقیقی؛ به فریادم برس.) ابوالوفاء می گوید: من این جملات را در عالم رویا گفتم و از خواب پریدم. یک وقت دیدم مامورین ابی علی الیاس آمدند و ما را پیش او بردند. وی گفت: به چه کسی متوسل شدی؟ گفتم: به منجی عالم بشریت. به فریادرس درماندگان و بیچارگان. سپس معلوم شد در خواب به ابی علی الیاس گفته بودند: اگر دوست ما را رها نکنی نابودت می کنیم و حکومتت را بهم می ریزیم. بعد مبلغی پول و هدایا به ابوالوفاء داد و آزادش کرد. بحارالانوار، جلد53، صفحه 678
استاد علی اکبر رائفی پور:
به نیابت از امام زمان حج برید، به نیابت از امام زمان زیارت برید، به نیابت از امام زمان صدقه بدهید، به نیابت از امام زمان دستگیری بکنید، هر کار خیری انجام می دهید صوابشو تقدیم کنید به امام زمان و نزدیکان امام زمان .
این یک بازتابی داره اول از همه در وجود تو اتفاقاتی رقم میخوره یکسری چیزهایی جابجا میشه، روابطی ست در عالم که ما سر در نمیاریم. دوم اینکه یک واکنشی قطعا خواهد داشت،
اهل بیت بدهکار کسی نمی مانند. به نیایت از امام زمان زیارت رفتی به نیابت از شما زیارت خواهد کرد.حالا خود دانی زیارت من و شما چه خواهد شد، زیارت ایشون چیه.
درباره این سایت