سلام آقا جان.!
می دانم که دیر کردیم. می دانم که هنوزم که هنوز است، در انتظار آمدن مان صبر می کنی.! می دانم که با این همه انتظار و انتظار کردن مان، هنوز هم الفبای انتظار را نیاموخته ایم.!
مولاجان.!
سال هاست کنارمان بوده ای! سال هاست که در کوچه ها و خیابان هایمان، از کنارمان به آرامی گذشته ای. سال هاست برایمان دعا می کنی و واسطه ی فیض ما با آسمانی.!
یا صاحب امان.
اما ما زمینیان، با صاحب و امام مان چه کردیم!؟ آیا این ما نبودیم که با گناهان مان، شما را آزردیم و هر چه بیشتر بر دوران غیبت تان افزودیم.!؟
یا بقیه الله.
ما همان هایی هستیم که امان خویش را گم کردیم، اما حقیقتا به جستجویش بر نخاستیم.! ما همان هایی هستیم که در سایۀ نام شما، روزگار گذراندیم، اما قدمی برای زدودن نقاب غیبت از روی دلنشین شما بر نداشتیم. اصلا می دانم که حرف هایمان ادعایی بیش نبوده است. اما. آقاجان با همۀ نبودن ها و ادعاهایمان.! با همه بی مهری ها و ظلم هایی که در حق شما روا داشتیم.! باز هم بر ما گران است که شما را ببینیم اما شما را نشناسیم.! بر ما گران است که صدای همگان را بشنویم، اما صدای دلنشین شما را نشنویم.!
مهدی جان.!
بر ما گران است که الطاف شما را به عینه در زمین ببینیم، ولی دشمن بر ما طعنه زند و حقایق بودن تان را انکار کند.
بر ما بتاب ای خورشید امامت.
درباره این سایت