در کتاب «غیبت» از شیخ جلیل فضل بن شاذان به دو سند آمده است که عبدالله بن عباس گفت: رسول خدا (ع) فرمودند: «وقتی به معراج رفتم وآسمانها را سیر کردم به سدرة المنتهی رسیدم، از جانب خداوند ندا آمد که: «ای محمّد!» گفتم: «لبّیک؛ لبّیک ای پروردگار من»
خداوند عالم فرمود: «ما هیچ پیغمبری را بر اهل دنیا نفرستادیم تا روزهای زندگی ونعمت او پایان یابد مگر آنکه دعوت خود را به انجام برساند وبرای هدایت مردم پس از خود وصیّ وجانشینی را قرار دهد تا از دین او نگهبانی کند وما علی بن اب طالب (ع) را جانشین تو و امام امّت تو قرار داده وپس از او حسن وحسین و علیّ بن الحسین ومحمّد بن علی وجعفر بن محمّد وموسی بن جعفر وعلیّ بن موسی ومحمّد بن علی وعلیّ بن محمّد وحسن بن علی وحجّة بن الحسن(ع) قرار دادیم؛ حال ای محمّد! سرت را بالا کن.» چون سرم را بالا کردم، نورهای علی وحسن وحسین ونُه تن از فرزندان حسین را دیدم وحجّت (حضرت مهدی(ع)) را در میان آنها دیدم که همچون ستاره ای می درخشید.
به نقل از کتاب شگفتی ها و عجایب دنیا در بعد از ظهور امام زمان(عج)
درباره این سایت